یا علی

                             

                                        یا علی (ع)

دلا باید به هر دم یا عـلی گفت                     نه هر دم بل، دمادم یا علی گفت  

 ز لیلایی شنیدم یا علی گفت                         به مجنونی رسیدم یا علی گفت 

 
مگر این وادی دارالجنون است                       که هر دیوانه دیدم یا علی گفت 

 
نسیمی غنچه ای را باز میکرد                       به گوش غنچه آندم یا علی گفت 

چمن با ریزش باران رحمت                         دعایی کرد و او هم یا علی گفت 

 
به صدق دل همیشه یاد او کرد                     به هر پیچ و به هر خم یا علی گفت  

یقین سریست در دلهای انسان                     به هر شادی به هم غم یا علی گفت 

یقین پروردگار آفـرینش                             به موجودات عالم یا عـلی گفت 

خمیر خاک آدم چون سرشتند                     چو بر میخاست آدم یا علی گفت 

 
دمـی که روح در آدم دمیدند                      زجا برخاست و ادم یا علـی گفت 

چو نوح ز موج طوفان ایمنی خواست             توسل جست و هر دم یا علی گفت 

 
عصــا در دسـت موسی اژدها گشت              کلیم آنجا مسلّم یا علی گفت  

ز بطن حوت ، یونس گشت آزاد                   ز بس در ظلمت یم یا علی گفت 

 
مسیحا هم دم از اعجاز میزد                        زبس بیچاره مریم یا علی گفت 

 
نمیشد جان مـرده زنده هرگز                      یقین عیسی بن مریم یا علی گفت 

 
رسول الله شنید از پرده ی غیب                    ندائی آمد آن هم یاعلی گفت 

 
پیمبر در شب معراج برخاست                       به قصد قرب اعظم یا علی گفت 

 
نزول وحی چون فرمود سبحان                       ملک در اولین دم یا علی گفت  

علی در کعبه بر دوش پیمبــر                       قدم بنهاد و آن دم یا علی گفت 

 
مگر خیبر زجایش کنده میشد                       یقین آنجا علی هم یا علی گفت 

 
  به فرقش کی اثر میکرد شمشیر                    یقینا ابن ملجم یا علـی گفت

*********************************************************** 

مگر با کلمات می توان از علی سخن گفت ؟

باید به سکوت گوش فرا داد تا از او چه ها می گوید ؟

او با علی آشناتر است.

« دکتر علی شریعتی »

( اسلام شناسی ، ص ۵۸۷ ) 

علی کسی است که نه تنها با اندیشه و سخنش ،

 بلکه با تمام وجود و زندگی اش به همه  ی دردها و نیازها

و همه ی احتیاج های چند گونه بشری در همه دوره ها پاسخ می دهد .

« دکتر علی شریعتی »

جرج جرداق" می گوید: در پیشگاه حقیقت و تاریخ یکسان است که او را بشناسی یا نشناسی... زیرا تاریخ و حقیقت گواهی میدهند که او وجدان بیدار و نیرومند و شهیر نامدار و پدر شهیدان راه حق است. علی ابن ابی طالب فریاد عدالت انسانی و شخصیت جاودانه مشرق زمین است. ای روزگار! چی می شد اگر همه ی توان و نیرویی که داری به کار می گرفتی و در هر زمان ، بزرگی چون علی را با آن عقل و آن قلب و آن زبان و آن شمشیر به عالم انسانیت ارزانی میداشتی... که او نسخه جامع صفات روح کلی است!
جبران خلیل جبران می گوید: دوست داشتن علی (ع) یک امر فطری است اما علی یک شخص نیست، یک مکتب است، یک دین است و کسانی که علی را دوست میدارند یقینا باید بدانند که بدوا این عشق در وجود آنان در روز ازل آفرینش نهاده شده است! وهم غریبی در این سخن نهفته است! هر چند آقا امیر المومنین فرموده اند: "من در رازی سر به مهر نهان هستم!" اما در طول قرنها و به بهانه باور غلط مذهبی توده مردم، علی (ع) را پیوسته؛ در شمشیر و خون و محراب.... و جنگ و مرگ و کشتار و فقر یافته اند!... بی شک به کژراه رفته اید اگر علی (ع) را در این واژگان جست و جو کنید!... نه!... علی را در اینها نجویید که نخواهید یافت!.... علی را در ؛ لبخند و شعف و عشق... شوق و ثروت... و شبنم و گل و نور.... جستجو کنید!... علی لبخند است... که بر لبان عاشق سینه چاکش مینشیند.... علی اشک است... اشک شادی... سر ریز از چشمان کودکی یتیم... که از شوق مهربانی من و تو.... می گرید!... علی شادی است... که در لباس قرص نان... بر سر سفره ایثار... محمل میگزیند... علی شبنم است... که در پگاه باکره فروردین... بر رخسار گل سرخ می نشیند... علی نور است... ماهتاب مهربانی... که در ظلمانی شب های یارانش می تراود.... علی شمیم شوقناک گل است... در ذهن خدا و در باور من و تو... و علی درد نیست! درس است! با نگرشی ژرف در لابلای متون تاریخ ، فرآیندی به دست می آید که تمام اسطوره ها در طول تاریخ فقط در یک وجه و در یک مرحله شاخص بوده اند، اگر رب النوع سخن بوده اند (مانند دموستن) جسمی ضعیف داشته اند، اگر رب النوع قدرت بوده اند، روحی آسیب پذیر و شکننده داشته اند و ... . ولی به گواهی تاریخ و به شهادت قلم تمامی مورخان در طول تاریخ فقط یه نفر از جمیع جهات اسطوره است و او «علی ابن ابی طالب» (ع) است. توماس کارلایل می گوید: برای شناختن تمامی رب النوع ها در طول تاریخ بشر، ابتدا باید علی را شناخت. علی تجمیع تمامی رب النوع ها و تجسم عینی یکایک آنان در بستر تاریخ بشریت می باشد. علی در تمامی مراحل زندگی خود، یک نمونه کامل و متعالی بشریت در قالب اسطوره ای می باشد. ژول لابوم در تکمیل سخن کارلایل می گوید: علی حقیقتی است متعالی و غیر قابل توصیف که حتی در پرده های لطیف وهم نمیگنجد ولی در قالبی انسانی و ملموس که در طول تاریخ بر تارک حقایق جهان از هر بعد اندیشه و شخصیت می درخشد! و سلیمان کتانی در کلامی لطیف و ژرف می گوید: سخن گفتن درباره علی از نظر قرب معنوی کمتر از ایستادن در محراب عبادت نیست!