اپسیلون
مطالب آموزشی-نمونه سوال-نرم افزار آموزشی و ...اپسیلون
مطالب آموزشی-نمونه سوال-نرم افزار آموزشی و ...برادر آفتاب
عظمت این کودک، آسمان ها را به زانو در می آورد.کعبه هرگز شکوه کودک تو را تاب نخواهد آورد، بنت اسد!
اندکی درنگ کن، هم اکنون کعبه را خواهی دید که از شوق حضور طفل تو، سینه خواهد شکافت!
و کعبه، آغوش گشود و فاطمه را چون جان شیرین پذیرا شد. چشم ها، مبهوت و متحیّر، عظمت این دقایق را به نظاره نشسته بودند.
صدای همهمه، بیشتر شد؛ بنت اسد داخل کعبه شد و ابوطالب، این خبر دلنشین را مشتاق شد و به جستجوی همسر شتافت.
نه! کسی راه به کعبه ندارد؛ کعبه اکنون مهبط فرشتگان است!
سه روز گذشت و برای ابوطالب، سه هزار سال گذشت. و سرانجام یک روز نسیم، عطر یک خبر دل انگیز را به مشام تشنه ابوطالب رساند و روح و جانش را صفا داد.
... و آفتاب طلوع کرد؛ آن هم از کعبه
فاطمه، ماه را در بغل گرفته بود!
صدای همهمه بیشتر شد؛ این کودک چه قدر عظمت دارد!
به دنیا آمد و «علی» شد.
ابوطالب، به شکرانه وجود علی، میهمانی باشکوهی داد و گفت: به برکت حضور این کودک، هر که به میهمانی می آید، باید اوّل هفت بار به دور کعبه طواف کند!
دیدار علی قداست دارد! اول باید پاک شد، مطهّر شد، آن گاه به دیدار علی رفت!
درمانده ام از وصفت که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم چه زیبا فرمود: اگر تمام درختان قلم شوند، تمام دریاها مرکب و تمام انس و جن کاتب، باز هم نمی توانند ذره ای از فضایل علی را بنویسند
پیامبر رحمت، طفل را در آغوش گرفت! آفتاب، ماه را در بغل گرفت و ماه، پلک گشود و به یمن دیدار آفتاب، تبسّم کرد.
و ماه، از آغاز تولد، برادر آفتاب شد!
مولا! ای که تمام واژه ها، از توصیف عظمت تو عاجزند!
و ای آن که تمام عقل ها از درک بزرگی ات قاصر!
چه تقدیر دلنشینی داری! می آیی از کعبه و می روی در خانه خدا! علی جان!
درمانده ام از وصفت که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم چه زیبا فرمود: «اگر تمام درختان قلم شوند، تمام دریاها مرکب و تمام انس و جن کاتب، باز هم نمی توانند ذره ای از فضایل علی را بنویسند».
پس مرا ببخش که جسارت کردم و خواستم شکوه تو را، در قالب واژه های زمینی به تصویر کشم!
مگر می شود لحظه های عمیق حیدری را نوشت؟
تو همانی که در بدر و احد حماسه آفریدی و در خیبر، آسمان و زمین را به تحسین واداشتی. تو همانی که صورت بر آتش تنور پیرزنی گرفتی و صولت صفدری را با شادی کودکان قسمت کردی!
نه! بگذار خاموش شوم که هرگز قادر به گشودن سرّ خدا نیستم!
بگذار تو را به اندازه درک خودم دوست بدارم؛ آن قدر که در قلب کوچک من. جای شوی!
در ازل خندیدی و دامن کشیدی تا ابد
ر دلم «قد قامتِ» عشقت قیامت می‌کند
قصه‌ام را «بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
باز هم حس می‌کنم حوض دلم دریا شده‌است
مثل این که «یا علی» هایم صد و ده تا شده است
تیر شعری می‌زنم اما هدف در دست توست
پادشاها! مُهر ایوان نجف در دست توست
خشمِ تو از رعدِ «یا قهّار» و «یا جبّار» بود
بعد از آن بارانِ «یا ستّار» و «یا غفّار» بود
بعد از آن باران، عجب رنگین کمانی دیده‌ام
دیده‌ام نورِ تو را، از هر طرف چرخیده‌ام
ذوالفقارت شکل «لا» با دسته‌ای کوتاه بود
«لا اله» آن روز در دستان «الا الله» بود
«لا اله» آن روز جز سودای «الا هو» نداشت
رویِ حق ـ بی تیغِ تو ـ بالای چشم، ابرو نداشت
تیغ را بالا که بردی، آسمان رنگش پرید
تا فرود آمد، زمین خود را کمی پایین کشید
«بدر» یادش مانده آن روزی که می‌لرزاندی اَش
آن رجزهایی که می‌خواندی و می‌ترساندی اَش
«حمزه» یک چشمش به میدان چشم دیگر سوی تو
تیغ را گم کرده است از سرعت بازوی تو
ذوالفقار آن گونه با سرعت به هر کس خورده است
مدتی مبهوت مانده تا بفهمد مرده است
«ما رَمَیْتِ» تیر تو زیباست، بر دل می‌زنی
چون که از دل می‌زنی، یک راست بر دل می‌زنی
ساقی شیرین زبان! حالا که خامند این لغات
این تو و این: فاعلاتن فاعلاتن فاعلات
خطبه‌های ناتمامت را بیا کامل بگو
بی الف، بی نقطه، اصلا بی حروف از دل بگو
گه ولادت او کعبه مدتی خندید
رسید حیدر و این خاک نور باران شد به یمن آمدنش عالمی مسلمان شد
همین که دروسط کعبه اوتولد یافت گلِ خدا شد و کعبه به پاش گلدان شد
تمام گرمی بازار حسن یوسف بود پس ازعلی چقدرنرخ یوسف ارزان شد
علی قدم زد و خورشید زیر پای علی ز خاک سر زده و آفتابگردان شد
امام کعبه رسید و به یمن آمدنش رود روی لب مصطفی علی جان شد
برای آمدنش کعبه پیش دستی کرد و سینه چاکی او زودتر نمایان شد
اگر چه قنبر او پادشاه قلب من است ولی گدای علی هرکه گشت سلمان شد
لبش که وا شد و ذکرخدا به لب آورد زمین نه عالم هستی بهشت عرفان شد
علی امام من است و منم غلام علی علی برای تمامی خلق سلطان شد
رسید آنکه خدا کعبه را به او بخشید
گه ولادت او کعبه مدتی خندید
علی کسی است که کوثر از او سبو دارد جهان نظام خودش را فقط ازاو دارد
فقط به خاطر حُب و ولایت مولاست اگر بهشت خداوند رنگ و بو دارد
علی کسی است که عالم گدای قنبر اوست اگرچه گوشه پیراهنش رفو دارد
برای اینکه علی پا به سینه اش بنهد خداست شاهد من کعبه هم وضو دارد
علی کسی است که هرشب کنارسجاده بدون واسطه با دوست گفتگو دارد
ولادتش هدف کعبه رامشخص کرد ز خاک پای علی کعبه آبرو دارد
علی که پشت نبردش زره نمی خواهد اگر چه لشگری ازسنگ روبرو دارد
بنام شیرخدا لااله الا الله
پس از رسول مکرم علی ولی الله
ولای شیر خدا آخرش ثمر دارد چرا که حب علی روی دل اثر دارد
تمام لشکر دشمن به خاک می ریزند اگر اراده کند ذوالفقار بردارد
تمامی غزوات رسول شاهد بود میان لشکر اسلام علی جگر دارد
ز ضربه های سرذوالفقار معلوم است یدالله است علی واقعا هنر دارد
علی نیاز به خوُد و زره نخواهد داشت چرا که از پر و بال ملک سپر دارد
اگرشکست نخورده ز جنگ برگشته دعای فاطمه اش را به پشت سردارد
شجاعتش به کنار؛ او معلم فضل است به این دلیل که مثل حسن پسر دارد
ز چشم او همه عرش نور می گیرند چرا که دامن او حضرت قمر دارد
بگو به مردم عالم بیاورد یک بار شبیه زینب او کسی اگر دارد
حسین اوست بهشتم تمام زندگیم
من از گدایی مولا دراوج بندگیم
من ازقدیم به این خانواده عبد درم فدای محسن او صدهزار چون پسرم
تمام هستی خود را فروختم دیروز که نذر آمدنش قد کعبه گل بخرم
دوباره زائر میخانه ی نجف شده ام فتاد بار دگر سوی صحن او گذرم
بخاطر همه چیز ازخدام ممنونم که یاعلیست نمازم دعای هرسحرم
بدون راه نجاتی به برکت مولا خدا گواست در آماج کوهی ازخطرم
گه ولادت من با طنین یاحیدر گره زده دل من را به صحن او پدرم
امام حضرت زهرا امیر ملک ولا فدای اینهمه لطف و صفات چشم ترم
شبی که برلب من ذکر حیدری دادند
همینکه گفتم علی حکم نوکری دادند
ای که صبح ازل شروعت بود
هر دلی که دچار لیلا بود قصه ی روزگار لیلا بود
از کرامات عاشقی است اگر نام مجنون کنار لیلا بود
نام مجنون اگر فراتر رفت این هم از اعتبار لیلا بود
آنچه دلهای بی شماری داشت محمل در غبار لیلا بود
بی نیاز است از عبادت ما کعبه در انحصار لیلا بود
امشب ای عشق در طواف تو أم
سیزده شب در اعتکاف تو أم
بال با من پریدنش با تو سمت بالا کشیدنش با تو
شوق تنزیل آیه ها با من جبرئیل آفریدنش با تو
گندم کال مزرعه با من فصل گرم رسیدنش با تو
نخل با من تب رطب با من دست مشتاق چیدنش با تو
سجده بر خاک پای تو با من دست بر سر کشیدنش با تو
قل هو الله یا احد یا هو
وحده لا اله إلا هو
کعبه آنقدر بی تو زیبا نیست بی حضورت مطاف دنیا نیست
بی سبب رد نکرده مریم را این طرفها که جای عیسی نیست
کعبه مختص حال امروز است مثل دیروز و مثل فردا نیست
سوره ات را خودت نزول بده ورنه جبریل مرد اینها نیست
تو که از این طرف نمی آیی پس چه بهتر درِ حرم وا نیست
ای مسیحای سبز بنت اسد
آیه لم یلد و لم یولد
ای که صبح ازل شروعت بود ک هکشان حیطه طلوعت بود
بهترین لحظه ها برای خدا لحظه سجده خشوعت بود
آنچه دیشب مرا سلیمان کرد خواب انگشتر رکوعت بود
چاه وقفی و نخل های بلند حاصل چله های جوعت بود
ای سرآغاز مرد بی پایان ای که صبح ازل شروعت بود
کس ندیده است ارتفاع تو را
آفتاب تو را شروع تو را
به نگاهت کمی نقاب بده فرصتی هم به آفتاب بده
از خودت از بیان شرح خودت دست پیغمبران کتاب بده
تا رطب های من شود باده نخلهای مرا شراب بده
تا بلندا ترین صدات کنم به لبم حق انتخاب بده
یا علی یا علی بهارم باش
فصل جان دادنم کنارم باش
این همه مستجیر مال شماست التماس فقیر مال شماست
مرد دیروز حضرت امروز از احد تا غدیر مال شماست
تا خدا بوده تا خدایی هست این لقب این امیر مال شماست
از تمامی فرش های زمین تکه ای از حصیر مال شماست
از سر سفره مدینه فقط نمک و نان و شیر مال شماست
زندگی تو مثل مردم نیست
نان تو از تبار گندم نیست
بی نظیر عرب بدون مثل آفتاب عجم بدون بدل
یا هو الظاهر و هو الباطن یا هو الآخر و هو الأول
تو رسیدی و وحشت افتاده است بر سر شانه های لات و هبل
اسدالله غزوه احزاب یل میدان لحظه های جمل
مرد دلدل سوار روز احد آینه دار خشم عز وجل
الامان از سوار آمدنت
وقت با ذوالفقار آمدنت
نام تو بوی سیب می آرد روی دلا بهار می کارد
تو همان پیر مرد نخلستان پیر مردی که نان جو دارد
ای که دل تنگ صبح زهرایی گریه چشم های تو دارد.....
....اول کوچه بنی هاشم روی تابوت شهر می بارد
غسل نیلی فاطمه هر شب خاطرات تو را می آزارد
هیچ کس مثل تو حبیب نداشت
سر سفره نسیم سیب نداشت
